De Italiaanse taal leer je in de praktijk

Met handen en voeten

Wanneer cursisten na een aantal moeilijke grammaticalessen twijfelen of ze de Italiaans taal ooit onder de knie zullen krijgen, vragen ze mij hoe lang ik erover heb gedaan. Dan denk ik terug aan mijn eigen ervaringen en hoe ik me de taal hebben eigen gemaakt. Mijn schoonmoeder heeft me letterlijk met handen en voeten geleerd hoe ik mezelf verstaanbaar kon maken.

Un uovo

Toen ik het Italiaans ging leren, nog voordat ik me had ingeschreven aan de UvA, ging dit letterlijk met handen en voeten. Wanneer mijn schoonmoeder me vroeg om een ei uit de koelkast te pakken en ik haar niet begreep, kakelde ze er vrolijk bij en begreep ik dat een ‘uovo’ dus een ei moest zijn .

Vitello

Of toen ik in een restaurant de Nederlandse menukaart moest vertalen voor mijn schoonmoeder en vastliep bij het woordje ‘kalfsvlees’. Ik bedacht dat ik het woord moeder, kind en vlees wel kende en dus vertelde ik haar dat dit vlees was van het kind van de moeder.

Chiudi il cancello

Een neefje van mijn man, een jongetje van zes jaar  die ook in ons familievakantiehuis verbleef, vroeg me  of ik het “cancello” op slot wilde doen wanneer ik weg ging. Ik zei dat ik hem niet verstond en hij dacht dan zal ik het wat harder zeggen. Bijna schreeuwend vroeg hij me nogmaals of ik het “cancello” wilde sluiten als ik weg ging. Ook nu keek ik hem weer vragend aan. Hij besloot dat hij het ook niet meer wist en schreeuwde, terwijl hij het hek dichtgooide en demonstratief het hek op slot draaide, of ik “il cancello” dicht wilde doen als ik wegging. Toen ging er bij mij een lichtje branden en ik begreep dat “cancello” dus “hek” was.

Op al deze momenten heb ik geleerd hoe belangrijk het is om woorden te leren in de praktijk. Een taal leren is een taal beleven. Ik vertel mijn cursisten altijd dat wanneer ze een woord niet weten ze zich altijd verstaanbaar kunnen maken met handen en voeten.

Wil je ook Italiaans durven praten, schrijf je dan in voor de Summerschool Italiaans.